We współczesnych wnętrzach znaleźć się może miejsce nie tylko na rośliny pnące, które traktuje się „na plask”, lecz, i inne, które nie zajmuję dużo miejsca, a daję niezastąpione efekty zarówno ze względu na kształt, jak i barwę.
Wiele jest takich gatunków, jednak do wnętrz, zwłaszcza mieszkalnych, polecać należy te, które zbytnio się nie rozrastają, a tylko rosną pionowo dzięki sztywnym łodygom lub liściom.
Tu wymienić można w pierwszym rzędzie rozpowszechnioną już dziś roślinę Sansevierla trifasciata – o polskiej nazwie sansewieria lub wężownica. Ma ona sztywne, zielone liście, dochodzące do długości 1 m, o szerokości kilku centymetrów (4-5 cm).
Najbardziej godna polecenia jest sansewieria o liściach obrzeżonych kremowymi paskami – Sansevieria trifasciata – Laurentil. Żywozielony, nieco błyszczący kolor liści w zestawieniu z barwą pasków stanowi jej główną cechę dekoracyjną, a wyraźnie pionowy wzrost decyduje o ciekawej sylwecie ogólnej. Ma niewielkie wymagania w stosunku do warunków lokalowych, znosi dobrze oddalenie od promieni słońca, a najlepiej odpowiada jej ziemia darniowo- -Inspektowa z dodatkiem plasku (3:3:1). Okazy starsze o liściach żółto obrzeżonych rozmnaża się rozdzielając roślinę podczas przesadzania na wiosnę,
Taką wysoką, pionową roślinę najlepiej postawić na podłodze lub niewysokim meblu. Ze względu na szybkie rozrastanie się sansewierii, wybrać należy większy pojemnik; może być nawet o kształcie nieregularnym, na nóżkach lub ustawiony na podstawkach.
Doskonale wydoje się połączenie wężownicy z bluszczem, trzykrotkę kolorowe bądź też z chlorofytum. Kontrast barwy i pokroju znajduje tutaj pełne zastosowanie. Tego rodzaju kompozycja nadaje się nie tylko do wnętrz mieszkalnych, lecz również biurowych i innych. Wymienione w zestawieniu rośliny nie są wymagające ani pod względem oświetlenia, ani też wyższych temperatur.
Do świetlic, sal szkolnych oraz większych pomieszczeń biurowych polecić można monsterę – Monstero deliciosa, znaną również pod nazwą filodendron. Główną ozdobą tej rośliny są duże, dochodzące do 40 cm, skórzaste, lśniące liście o nieregularnych wcięciach i otworach. Nie wymaga ona słońca, udaje się nawet lepiej z dala od promieni słonecznych, najlepiej czuje się w temperaturze 12-20° C.
Filodendron rozmnaża się z sadzonek wierzchołkowych: ucina się wierzchołki rośliny i umieszcza w torfie z dodatkiem piasku (1 •’ 1). a następnie sadzi do mieszanki złożonej z ziemi liściastej, kompostowej, torfu i piasku (3 : 3 : 2 :1).