Inną miniaturową rośliną o ozdobnych liściach i maleńkich kwiatach jest tzw. koniczynka czterolistna lub szczawik – Oxalis deppei.
Drobne listeczki barwy zielonej, umieszczone po 4, jak w koniczynie, osadzone są na nieco ciemniejszych łodyżkach. Kwitnie w lecie — do jesieni, a drobne różowe kwiatki wyrastają ponad łodygi z liśćmi. Roślina ta wytwarza bulwka, z których bardzo łatwo ją rozmnażać. Otrzymać je można przez zaprzestanie podlewania rośliny od jesieni do marca. Na wiosnę wyjmuje się bulwki i sadzi do pojemniczków po parę sztuk w ziemię inspektową z dodatkiem plasku i gliny (3 : 1). Liście ukażą się dość szybko, a kwiaty – po kilku tygodniach.
Koniczynkę traktować można jako tło dla innych roślin, znajdujących się w pojemnikach, lub też – samodzielnie, jako element mini- -kompozycji.
I jeszcze jedna miniaturowa roślinka — bardzo interesująca, z uwagi na pokrój i ciekawy koloryt. Jest nią skalnica rozłogowa, popularnie znana jako „wąs Polaka” lub „wąs króla Sobieskiego” — Saxifraga sarmentosa. Skalnica ma liście niemal okrągłe, lekko owłosione, z wyraźnie zarysowaną jaśniejszą siatką unerwienia, stąd ogólna barwa robi wrażenie raczej srebrzysto zielonej; od spodu liście są czerwonawe. Roślinka ta wypuszcza rozłogi — wąsy, na końcu których powstają w okresie letnim nowe, filigranowe roślinki.
W lecie skalnica zakwita. Drobne, wiechowate kwiatostany złożone są z drobnych, licznych białych lub różowych kwiatków.
Skalnicę można by nazywać rośliną pnącą, ze względu jednak na cieniutkie rozłogowy, prowadzić ją należy jako zwisłą, kaskadową. Stąd też może znaleźć się na kratce, na półeczce lub innym sprzęcie, lecz umieszczona w taki sposób, aby rozłogi mogły się swobodnie zwieszać.